سلام نمیدونم چی میشه هی میرم و هی دیر به دیر به این وبلاگ که بهترین محل برای خالی شدنمه سر می زنم، ولی خب به هر حال دوباره قصد دارم، بیشتر سر بزنم شاید یه کم از دردام کمتر بشه

منظور از دردام، دردایی که خیلی توی دلشون با خودشون به این طرف و اون طرف می کشونن.

رویای با تو بودن را نمی توان نوشت نمی توان گفت و حتی نمیتوان سرود
با تو بودن قصه شیرینی است به وسعت تلخی تنهایی
و داشتن تو فانوسی به روشنایی هر چه تاریکی در نداشتند
و...و من همچون غربت زدای در اغوش بی کران دریای بی کسی
به انتظار ساحل نگاهت می نشینم و می مانم تا ابد
وتا وقتی که شبنم زلال احساست زنگار غم را از وجودم بشوید
بانوی دریای من...
کاش قلب وسعت می گرفت شمع با پروانه الفت می گرفت
کاش توی جاده های زندگی خنده هم از گریه سبقت می گرفت

تنهایی را دوست دارم زیرا بی وفا نیست ... تنهایی را دوست دارم زیرا عشق دروغی در آن نیست ...

تنهایی را دوست دام زیرا تجربه کردم ... تنهایی را دوست دارم زیرا خداوند هم تنهاست.... تنهایی را دوست دارم زیرا.... در کلبه تنهایی هایم در انتظار خواهم گریست و انتظار کشیدنم را پنهان خواهم کرد

دوست حالا که اومدم تو هم بیایی و غمی از روی دلم برداری 

پس تو هم برام  بگو